DWAJ OJCOWIE SĄ LEPSI NIŻ ŻADEN

Temat wielokrotnie poruszany na blogach, forach, w rozmowach ze znajomymi (chyba, ze jesteście mentalnymi amebami i jedyne o czym potraficie porozmawiać to o tym kto ile wypił w poprzedni weekend i co w stanie upojenia robił) i nadal budzący wiele kontrowersji. Związki homoseksualne same w sobie przestały już być taką nowością, zostały zalegalizowane w wielu krajach, jednak w Polsce nawet związek partnerski dwóch osób tej samej płci nie jest uznawany- o małżeństwie nie ma w ogóle mowy. O adoptowaniu i wychowaniu dziecka też nie, a argumenty, którymi przeciwnicy powstawania takich homoseksualnych rodzin się tłumaczą nie mają dla mnie zupełnego sensu- odnoszę wrażenie, że niechęć do tego rodzaju adopcji wynika ze zwykłych uprzedzeń.

DZIECKO POTRZEBUJE MATKI I OJCA
Polskie prawo jak zwykle powala na łopatki i lesbijki mają dostęp do zapłodnienia in-vitro, ale nie mogą adoptować dziecka. Czyli w sumie mogą dać życie dowolnej liczbie dzieci- jeśli tylko będzie je na to stać, a pragnę przypomnieć, że mieszkamy w Polsce- ale nie mogą zająć się cudzym, porzuconym, niekochanym przez nikogo, pragnącym odrobiny miłości i rodziny. Umówmy się: dwie matki są lepsze niż żadna. Dwaj ojcowie też. Nikt mi nie wmówi, że rodzina żyjąca z zasiłków, bezrobotna matka i ojciec, którzy piją i nierzadko biją swoje pociechy stworzy lepszy dom dla dziecka tylko dlatego, że podstawą rodziny jest matka i ojciec, a nie dwie osoby tej samej płci. Nikt mi nie powie, że dla dziecka lepiej bedzie spędzić życie w sierocińcu, niż mieć dwóch tatusiów, czy dwie mamusie. A dzieci w sierocińcach są i nierzadko spędzają tam sporą część swojego życia- bo jest jakaś taka niepisana zasada  sierocińców, że im dziecko starsze tym mniejsze prawdopodobieństwo, że zostanie adoptowane.

Psychologowie twierdzą, że dorastanie w rodzinie homoseksualnej źle wpłynie na psychikę dziecka (ze względu na brak modelu jednego z rodziców). Pragnę tylko przypomnieć, że takie braki w normalnych rodzinach też występują, lub kontakty z jednym z rodziców są utrudnione (przez alkohol, przemoc, rozwód, ignorancję, czy jakiekolwiek inne złe podejście do dziecka). Dorastanie w rodzinie składającej się z matki i ojca nie gwarantuje więc, że dziecko wyjdzie z tego z nienaruszoną psychiką, a uwierzcie mi, że to ewentualne naruszenie nie jest wcale takie fatalne.

TAKIE DZIECKO BĘDZIE WYTYKANE PALCAMI W SZKOLE
O, tu się zgodzę. Ale dzieciaki zawsze wytykają, dokuczają i przezywają, zawsze znajdą sobie powód. Niby podsuwanie im tego powodu poprzez pozwalanie na to, by dziecko miało dwoje rodziców tej samej płci jest bez sensu, ale… dzieci z adopcji w ogóle są wytykane i obgadywane. I nie tylko. Rude, z piegami, niskie, wysokie, chude, grube, w okularach, bez okularów, dobrze uczące się- na każdego znajdzie się coś, czym można mu dokuczać przez całą podstawówkę. Co najgorsze, dzieci zazwyczaj same sobie tego nie wymyślają, tylko wynoszą to z domu. Podsłuchają rozmowę matki ze znajomą i już wiedzą, że „Kryśka spod trójki to w ogóle z brzuchem nie chodziła, a teraz jeździ z tym swoim Mareczkiem wózeczkiem na spacery.” Wiedzą, że „Kasia pofarbowała sie na taki a taki kolor i wygląda w nim okropnie” i że „Marysia jest puszczalska, widać było, że próbowała ukryć brzuch ciążowy pod suknią ślubną”. Pozwalasz by twoje dziecko słuchało czegoś takiego? Nie dziw się potem, że dzieci przezywają się nawzajem.

CÓRKA DWÓCH LESBIJEK TEŻ BĘDZIE LESBIJKĄ
Kolejne prawne udziwnienie- jeśli jesteś osobą homoseksualną, ale aplikujesz indywidualnie masz szansę na adopcję, z kolei składanie aplikacji z partnerem jest niemożliwe. A szansa na otrzymanie dziecka, gdy ubiegasz się o nie w pojedynkę jest minimalna, ponieważ trzeba przejść standardową procedurę adopcyjną i w tym momencie przegrywasz z wszelkimi małżeństwami z własnymi domkami i psem. Prawo zezwala jednak na taką adopcję, bo zakłada chyba, że jedna osoba homoseksualna nie jest w stanie wychować homoseksualnego dziecka, ale, uwaga, dwie osoby już tak.

W takim razie, skoro dwie osoby o tej samej orientacji wychowują dziecko tej samej orientacji, to skąd do jasnej cholery wzięli się homoseksualiści? Dlaczego osoby homoseksualne są takie jakie są, skoro wychowywały się w domu z heteroseksualnymi matką i ojcem? Jeśli oboje rodzicel ubią piłkę nożną, czy to znaczy, że ich dziecko też będzie lubiło, ponieważ od małego będzie mu się powtarzało, że piłka nożna jest spoko? Bzdura. Ateista jest w stanie wyjść z katolickiej rodziny, homoseksualista z heteroseksualnej i na odwrót.

Nie wiem skąd wam się wzięło w głowach wyobrażenie dwóch matek, które mówią swojej córeczce, że chłopcy są be i fuj i powinna ona lubić dziewczynki. Zrozumcie, że to właśnie Wy, osoby heteroseksualne, uczycie dzieci czegoś takiego mówiąc „Homoseksualizm jest zły, nie możesz lubić kogoś, kto jest tej samej płci co ty”. Jeśli Twoje dziecko jest homoseksualne i właśnie Ci o tym powiedziało, odbierasz mu w ten sposób wiarę w siebie, zaufanie do Ciebie i poczucie zrozumienia- bo skoro jego własny rodzic nie jest w stanie go zrozumieć, to jak inni będą mogli? Ale wam nikt nie zabroni zawierać małżeństw i adoptować dzieci. Orientacji nie da się zmienić na siłę, wbijcie to sobie do głowy.

ZABIERZ TO DZIECKO OD MOJEGO
Czytałam historię dwóch lesbijek, z których jedna urodziła córeczkę. Kobiety żyły w Polsce, ukrywały się ze swoim związkiem i raczej nie mówiły o nim otwarcie, ale małej dziewczynce w przedszkolu zdarzało się powiedzieć „mama i druga mama”. I tak dzieci ciekawe świata pobiegły do swoich rodziców po odpowiedź, dlaczego tamta nie ma tatusia i zaczęła się nagonka. Bezpodstawna i zupełnie niepotrzebna. Doprowadziła do tego, że dziewczynka została wyrzucona z przedszkola- mimo iż sama instytucja nic do całej sytuacji nie miała rodzice zagrozili, że albo ona, albo ich dzieci. Homoseksualizm nie jest chorobą zakaźną, do jasnej cholery. Przebywanie waszego dziecka z osobą homoseksualną, czy też wychowywaną przez dwie osoby tej samej płci nie zmieni jego orientacji. Jedyne na co wpłynie, to zakres jego tolerancji, który przydałoby sie rozszerzyć, jeśli jego rodzice są tak ograniczeni, że dobierają sobie i dziecku znajomych na podstawie tak żałosnych kryteriów.

ADOPCJA DZIECKA PRZEZ OSOBY HOMOSEKSUALNE MA TEŻ SWOJE PLUSY
Przede wszystkim taki, że dziecko będzie w stu procentach chciane. Decyzja o jego adopcji, okres oczekiwania na pozwolenie, wszelkie trudności z tym związane, wiele wyrzeczeń- w przypadku par mieszkających w Polsce a chcących adoptować dziecko raczej bez wyjazdu za granice się nie obejdzie- wszystko to sprawia, że chęć posiadania dziecka zostaje dokładnie przemyślana. I uwierzcie, jeśli ktoś chce wyjechać z kraju i zostawić wszystko tylko po to, by móc adoptować dziecko, to jestem pewna, że to dziecko źle nie będzie miało. Na pewno będzie miało lepiej, niż gdyby urodziło się jako ósme z kolei dziecko faceta, który lubi sobie wypić i używać członków swojej rodziny jako worków treningowych. Na pewno bedzie miało lepiej niz imprezowa wpadka szesnastolatki pod tytułem „Nie wiem kto jest ojcem”.

Wiecie co byłoby najlepsze? Zapytanie o zdanie tych najbardziej zainteresowanych, bo w całej sprawie wypowiadają się na ten temat psychologowie-srologowie, wychowawcy, pedagodzy i bóg wie kto jeszcze, ale nikt nie spyta o zdanie dzieci. Weźcie sobie takiego sześciolatka ktory codziennie ogląda jak jego matka jest bita przez ojca i spytajcie mu się, czy czułby sie gorszy mając dwie kochajacego go mamusie. Weźcie dzieciaka wychowywanego przez samotnego ojca, który to ojciec ciągle jest w pracy i nie ma czasu dla syna, czy gdyby mógł wychowywać się z dwoma ojcami, z których każdy się nim interesuje przeszkadzałoby mu to w jakis sposób. Idźcie do sierocińca i spytajcie jakiekolwiek mieszkające w nim dziecko, czy chce mieć dwóch tatusiów. Powie, że chce, bo teraz nie ma żadnego. Dla dziecka dwaj ojcowie są lepsi niż żaden.

Spodobało Ci się w Podziemiu? Zachęcam do zostania na dłużej. Miejsca jest dosyć. Tutaj możesz podnieść kciuk w górę i pokazać, że podoba Ci się moja twórczość, oraz być na bieżąco z nowymi wpisami.