JESTEŚ KOBIETĄ SUKCESU, ALBO NIKIM

Z ostatniej lekcji wynieśliśmy wiedzę, że feminizm nie jest potrzebny. Dziś wejdziemy głębiej w ten problem i dowiemy się, że nie tylko nie jest potrzebny, ale też zaczął działać w zupełnie odwrotną stronę niż powienien. Z założenia walka o równouprawnienie miała przynieść… równouprawnienie. Na poziomie praw człowieka oczywiście, jednakich dla kobiet i mężczyzn; równowagi jednak nie dało się utrzymać i szala przechyliła się w zupełnie inną stronę. W stronę absurdalnej i nie prowadzącej do niczego walki o przywileje. Doszło nawet do tego, że działania ruchów feministycznych szkodzą tym, których miały chronić. Kobietom.

Jestem kobietą. Czy chce iść na studia, wspinać się po szczeblach kariery, zarabiać miliony, zostać szefową w korpo i zabijać się w całym tym zupełnie mi niepotrzebnym do szczęścia wyścigu szczurów? Oczywiście, że nie chcę. Cieszę się, oczywiście, z prawa do edukacji, bo tylko dzięki niemu siedzę tu sobie teraz i piszę dla was, ale nie zamierzam poświęcać się pracy i zostawać korpo-suką. Wiecie czego chcę? Tego, czym kobiety zajmowały się od wieków.

Chcę mały domek z ogródkiem. Może być bez ogródka, jeśli za dużo wymagam. Szczęśliwej rodziny, która będzie sobie w tym domku mieszkała. Gromadki wesołych dzieciaków, zadowolonego ze swojej kobiety mężczyzny, psa i wszelkich zwierzaków jakie tylko moje dzieciaki będą chciały, od chomika po węża. Poza pająkami. Nienawidze sukinsynów.

Chcę się w pełni oddać pielęgnowaniu tej idylli, sprzątaniu domu, dbaniu o ogród, gotowaniu obiadów, żeby mąż po powrocie z pracy zawsze zastawał na stole talerz z ciepłym posiłkiem. Chcę spędzać czas ze swoją rodziną, mieć czas na rozmowę z dziećmi, na to, żeby zawsze im pomóc, gdy będą tej pomocy potrzebowały. Dom facetowi wysprzątam, dzieci odchowam, obiad ugotuję a na koniec dnia jeszcze gałę opierdolę. Z uśmiechem na ustach.

Generalnie gdy zawsze próbuję to komuś powiedzieć to gdzieś mniej więcej przy zdaniu „Nie chce iść na studia” moja wypowiedź zostaje przerwana i słuchacz natychmiast przystępuje do umoralniania mnie. Ludzie nie rozumieją tego, że kobieta może chcieć być „tylko” kurą domową, że nie ma zamiaru pchać się na wyższe uczelnie. No ale jak to? Skoro możesz, to powinnaś! Chcesz być nikim? Co będziesz robić w życiu?

Oczywiście, będe nikim i nie będe robić nic. Całą swoją energię i uwagę będę poświęcać mężowi i dzieciom- bo są to rzeczy, które przecież należą się im, a nie szefowi w pracy. Moje dzieci nigdy nie będą wracały ze szkoły do pustego domu; będę tam zawsze, kiedy bedą chciały porozmawiać. Dostaną wsparcie i miłość- znacznie więcej niż otrzymałam ich ja, bo moja rodzicielka zawsze była w pracy, albo zajmowała się domem. Na dzieci już nie starczało sił i czasu. Na dbanie o więzy rodzinne też średnio. Ale- jasne, będę nikim. To wszystko sie przecież nie liczy, jeśli w międzyczasie nie wespnę się na sam szczyt zawodowego łańcucha pokarmowego.

Przecież nie bedziesz miała na to wszystko siły!– poważnie, coś takiego dziś usłyszałam. Cholerna logika. Siedząc całymi dniami w domu i poświęcając sto procent energii na zajęcie się nim będe miała zdecydowanie mniej sił na to wszystko, niż gdy wrócę po południu z pracy, zestresowana, wymęczona i ze świadomością, że musze jeszcze odegrać rolę matki, kucharki w kuchni i dziwki w sypialni. No, na pewno będzie mi się chciało.

Chcesz być uzależniona od faceta, żyć na jego utrzymaniu? Chcesz, żeby wydzielał ci kieszonkowe i wyrzygiwał, że masz się w co ubrać tylko dzięki temu, że on was utrzymuje? No halo! Facet, który wylicza mi drobne bo potrzebuje na podpaski, albo wypomina, że tą nową bluzeczkę to mam tylko dzięki jego ciężkiej pracy? Z takim oszołomem to ja się w ogóle w związek pakować nie będę. Facet musi mieć świadomość, że rodzinę tworzą wszyscy jej członkowie, a nie on sam. On idzie do pracy, on zarabia, on sprawia, że mamy gdzie mieszkać, w co się ubrać i co na stół położyć, a ja dbam o to, by cztery ściany, za które on płaci nie były tylko pustymi ścianami, ale rzeczywiście domem. Musi zdawać sobie sprawę z tego, że przez cały dzień wcale nie siedzę na dupie i nie czekam tylko, aż przyniesie hajs, żeby móc go przepierdolić na nowe buty, ale podobnie jak on w pracy, sprzątając, gotując i wychowując, spełniajac się w rolach przypisanym kobietom od wieków, prawdopodobnie także nie znajduje ani chwili na odpoczynek- dopóki on nie wróci z pracy, dzieci ze szkoły i nie siądziemy wszyscy razem do stołu.

Jeśli chcemy mieć rodzinę, to każde z nas musi wnieść do niej coś innego; bo to, że oboje poświęcimy się karierze i będziemy przynosić do domu grube miliony, za to dzieci nie będą w ogóle rozmawiały z rodzicami, nie będziemy razem spędzali czasu i nie bedziemy jedli wspólnych, domowych obiadów, a to co sobie każdy odgrzeje- to nie jest rodzina. To, że żadne z nas nie pójdzie do pracy, a oboje skupimy się tylko i wyłącznie na budowaniu rodzinnych więzi jest już bliżej tego co można nazwać rodziną- ale tak się nie da. Gdzieś trzeba mieszkać, coś trzeba jeść.

To właśnie chyba jeden z powodów, dla którego mężczyźni zarabiają więcej- bo to na ich barkach spoczywa utrzymanie rodziny. Nie wyobrażam sobie, by podobna do mojej, idylliczna, prawie nie możliwa do urzeczywistnienia w dzisiejszym świecie wizja rodziny miałą funkcjonować, gdyby to kobieta miała wszystkich utrzymywać, jednocześnie przez dziewięć miesięcy nosząc dziecko pod sercem i dając mu możliwość przyjścia na świat. I nie ma mowy o żadnym połogu- prosto ze szpitala do pracy, ktoś przecież musi zarobić na utrzymanie!

Poza tym średnio widzę sytuację, w której to kobieta pracuje, a facet zajmuje się domem. Ego by im na to nie pozwoliło. Większości. Niektóre kobiety też mają jego przerost, nazywają walkę o przywileje feminizmem i doprowadzają do tego, że dziewczyna nie może powiedzieć „Nie chcę iść na studia” jeśli nie chce być potem obrzucana pogardliwymi spojrzeniami.

Zdjęcie: wallhaven
Spodobało Ci się w Podziemiu? Zachęcam do zostania na dłużej. Miejsca jest dosyć. Tutaj możesz podnieść kciuk w górę i pokazać, że podoba Ci się moja twórczość oraz być na bieżąco w nowymi wpisami.