DZIEWCZYNA NA JEDNĄ NOC

Siedzi przy barze, sama. Długie, ciemne włosy opadają delikatnymi falami na ramiona, zgrabne plecy i wąską talię opina ciasno króciutka czarna sukienka. Głęboko wycięty dekolt odsłania spore, jędrne piersi. No i ten tyłek, jezu chryste. Za niego i za rzeczy, które mógłbyś z nim zrobić z chęcią poszedłbyś do piekła. Dziewczyna prostuje się na chwilę, zmienia ułożenie nóg założonych jedna na drugą celowo odsłaniając przy tym koronkę pończoch; siedzi dalej, jak gdyby nigdy nic, zdając się tego nie zauważać. Obserwujesz, jak przysuwa do siebie smukłą szklankę z alkoholem, w połowie juz pustą, jak zaciska pełne, pomalowane czerwoną szminką usta na końcówce słomki i ssie, delektując się chłodnym napojem. W wyobraźni widzisz te same usta zaciskające się z podobną ochotą i pragnieniem na czymś zupełnie innym.

Muzyka jest głośna, przytłaczająca wręcz. Neonowe lasery ślizgają się po pomieszczeniu pełnym ludzi, dynamika świateł przyprawia o ból głowy. Tu gdzie siedzisz, z dala od parkietu jest nieco spokojniej- dźwięki są przytłumione, kolory mniej jaskrawe. Ze swojego wygodnego miejsca w loży masz doskonały widok na bar i siedząca przy nim kobietę.  Długo obserwujesz ją niezauważony, w końcu jednak wasze spojrzenia krzyżują się, gdy ona podnosi wzrok i spogląda wprost na Ciebie. Jej wyraz twarzy nie zmienia się szczególnie, dostrzegasz jednak uznanie w jej spojrzeniu. Jest Tobą zaintrygowana prawie tak jak Ty nią. I, co szczególnie zwraca Twoja uwagę, jest też bardzo pewna siebie. Za bardzo. Patrzysz jak zaczarowany wprost w zimne, jasnoniebieskie tęczówki kontrastujace z czarnym tuszem, którym pokryty jest kontur oka.

I to właśnie te oczy, lodowato błękitne, są rzeczą która wyrywa Cię z otępienia i przywraca do rzeczywistości jak kubeł zimnej wody. Znikają obrazy waszej dwójki ogarniętych namiętnością, dających upust pożądaniu w najbardziej zwierzęcy z możliwych sposobów. Ku jej wyraźnemu rozczarowaniu odwracasz od niej wzrok i wbijasz go w nieokreślone miejsce w przestrzeni. Pociągasz porządny łyk whiskey, odstawiasz pustą szklankę na stolik przed sobą i delektując się uczuciem paląco rozgrzewającego alkoholu spływającego w dół krtani pogrążasz się w zadumie.

Kobieta siedząca przy barze to nie Twój typ. Uśmiechasz się do tej luźnej, nieco absurdalnej myśli. Jak ktokolwiek mógłby powiedzieć, że to nie jego typ? Jest seksowna, cholernie pociągająca, wyraźnie pewna siebie i aż emanuje niezaspokojoną rządzą. Czegoś jej jednak brakuje. Czego? Nie jesteś do końca pewien czy potrafisz to sprecyzować. Dostrzegłeś to w jej oczach, pozbawionych jakiegokolwiek wyrazu, surowo oceniających otoczenie; chłód, pustkę, egoizm. Górę lodową, jak ta, która doprowadziła do zatonięcia Titanica. Nie masz zamiaru być jak najpotężniejszy statek świata, który przez próżność, pychę i ślepe dążenie do celu poszedł na dno podczas swojego pierwszego rejsu.

Mógłbyś tę kobietę, zimną jak lód, upoić winem, zabrać do domu i zerżnąć na milion sposobów. Nie stawiałaby oporów. Poszłoby zdecydowanie za łatwo; wiesz już teraz, że chętnie by Ci się oddała, a nawet nie kiwnąłeś jeszcze palcem. Jej ciało, postawa, zachowanie mówią wszystko, nie zostawiają żadnych wątpliwości. Nie ma w tej kobiecie żadnej tajemnicy, którą mógłbyś z pasją odkrywać, żadnej niewiadomej, która intrygowałaby Cię tym bardziej, im bardziej byś się do niej zbliżył.

To dziewczyna na jedną noc. Wszystko, co ma do zaoferowania, co w niej ciekawe i warte zobaczenia jest w stanie zaprezentować w przeciągu kilku godzin. Po tym czasie i bez całego towarzyszącego jej teraz erotyzmu wydałaby się nijaka. Zwykła. Nie byłoby w niej niczego wyjątkowego. Do tej dziewczyny pasują kolorowe światła, głośna muzyka, mocny makijaż, wysokie szpilki i seksowna bielizna; nie jest to kobieta, która zachwycałaby w delikatnym świetle poranka, śpiąc spokojnie w Twoim łóżku pośród zmiętej białej pościeli, z włosami luźno rozrzuconymi na poduszce. Nie chciałbyś budzić się obok niej, patrzeć jak stoi w kuchni boso ubrana w Twoją ulubiona koszulę i smaży naleśniki. Nie chciałbyś przynosić jej kawy do łóżka, dawać kwiatów bez okazji, zabierać na romantyczne kolacje. Nie chciałbyś żeby uśmiechała się tylko dla Ciebie i z Twojego powodu. Mógłbyś ją jedynie zerżnąć, nic więcej.

Żal Ci kobiet takich jak ona. Kobiet, które są tylko próżnymi skorupami; pięknie zdobionymi, to prawda, nadal jednak pustymi w środku. Ona jeszcze sama nie widzi tego, że stoi na krawędzi urwiska, powoli przechylając się w stronę przepaści. Jeśli nie Ty, znajdzie sobie dziś innego, bez wiekszych kłopotów. I będzie ich znajdywała jeszcze długo, siedząc tu wieczorami ubrana w tę samą sukienkę i pijąc zawsze tego samego drinka. Będą się zmieniać jedynie mężczyźni, w ramionach których będzie kończyć każdą noc. Nie zawsze bedzie tak seksowna i pociągająca jak teraz. Lata jej świetności przeminą nim zdąży się obejrzeć. Przestanie być obiektem pożądania, a nie jest przecież niczym więcej.

Świat o niej zapomni. Nikły ślad pozostanie może w pamięci tych, którym się oddała, ale i on wkrótce się zatrze. Wiesz, że ta konkretna kobieta siedząca przed Tobą nie jest jedyną. Podobne do niej można znaleźć w każdym klubie i wszystkie czeka ten sam marny koniec. Po nich przyjdą jednak następne; będa siedzieć na tych samych co ich poprzedniczki wysokich krzesłach przy barach, ubrane w podobnie kuse sukienki, niezmiennie malując usta tym samym odcieniem czerwonej szminki. Zawsze znajdzie się ktoś chętny do tego, żeby się z nimi pieprzyć, ale nikt ich nigdy nie pokocha.